مسجد سَهْله از مشهورترین مساجد اسلامی که در قرن اول قمری در نزدیکی مسجد کوفه ساخته شده است.

نام گذاری
مسجد سهله را قبیله بنی‌ظفر، طایفه‌ای از انصار، ساخته‌اند. امام علی (ع)، مسجد بنی ظفر را همانند مسجد کوفه دانسته است. در علت نامگذاری این مسجد، گفته شده که سهیل، نام سازنده آن است، عبدالقیس، نام طایفه‌ای است که این مسجد در منطقه سکونت آن‌ها بنا شده و بنی‌ظفر هم یکی از طایفه‌های قبیله عبدالقیس است.

ابن الفقیه از حضرت علی (ع) روایت می‌کند که فرمودند: در کوفه چهار بقعه مقدس هست که چهار مسجد در آن ساخته شده است. به حضرت عرض شد: آن مساجد کدامند؟ حضرت فرمود: یکی از آن‌ها مسجد ظفر یا همان مسجد سهله است.

فضیلت مسجد سهله
این مسجد منزلگاه و عبادتگاه بسیاری از پیامبران از جمله حضرت ابراهیم (ع)، ادریس (ع)، خضر (ع)، و جایگاه برخی از امامان شیعه از جمله مقام امام صادق (ع)، امام سجاد (ع) بوده.
بر اساس روایت امام صادق (ع)، حضرت مهدی (عج) پس از ظهور در آن ساکن خواهد شد.2
بنابر حدیثی از امام صادق (ع)، مسجد سهیل خانه ابراهیم (ع) و ادریس بوده و صور در آن دمیده می‌شود و از اطراف آن هفتاد هزار نفر بدون حساب به بهشت می‌روند. [۱]
از امام صادق (ع) نقل است که در آن موضع، خانه‌ای است که ادریس در آن خیاطی می‌کرد. [۲] ابراهیم (ع) از آنجا به سوی عمالقه خارج شده است و در آن مکان صخره‌ای است که تصویر‌های پیامبران در آن است و از آن مسجد خاکی برداشته شده که خداوند انبیا را با آن خلق کرده است. آنجا مقام حضرت خضر [۳] و جایی است که حضرت موسی با خضر ملاقات کرد [۴] همچنین آمده است که شخص گرفتار و پریشان به آن مسجد نمی‌رود مگر آنکه خداوند برای او گشایشی فراهم آورد. [۵][۶]

از امام باقر (ع) نقل شده است که خداوند هیچ پیامبری را مبعوث نکرد مگر آنکه در آن مسجد نماز گزارده است، در آنجا عدل الهی آشکار می‌شود و منازل و جایگاه‌های پیامبران، اوصیاء و صالحین است. [۷]

از امام سجاد (ع) نقل شده است که هر کس در مسجد سهله دو رکعت نماز به جای آورد، خداوند دو سال بر عمر او می‌افزاید. [۸]

-------------------

[۱].یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۳، ص۲۹۰ و ۲۹۱.

[۲].در گوشه جنوب غربی، سمت قبله، مقام حضرت ادریس است.

[۳].در ضلع جنوبی مقام امام زمان (عج) و امام زین العابدین (ع) و مقام خضر قرار دارد.

[۴].ابن بابویه، ۱۴۱۴، ج ۱، ص۲۳۲؛ طوسی، ۱۳۷۶ش، ج ۳، ص۲۷۷.

[۵].یاقوت حموی، معجم البلدان، جلد ۳، ص۲۹۰ و ۲۹۱.

[۶].حسینی الجلالی، مزارات اهل البیت و تاریخهما، ص۶۲ ۶۳.

[۷]. حسینی الجلالی، مزارات اهل البیت و تاریخهما، ص۶۲-۶۳.

[۸]. بحار الانوار، ج ۹۷، ص۴۳۶، ح ۶.